KRATABLOGGIÐ

Í landsfundarályktun Sjálfstæðisflokksins segir meðal annars: „ Landsfundur leggur til að skoðaðir verði kostir þess að færa eignarhald ríkisins á orkufyrirtækjum yfir til einkaaðila, sérstaklega með tilliti til samkeppnis- og jafnræðissjónarmiða.“

Nú er það svo að við vitum öll að landsfundarályktanir eru yfirlýsingar um vilja einstakra flokka. Að loknum kosningum taka við stjórnarmyndunarumræður. Ef Sjálfstæðisflokkurinn verður þá í þeirri stöðu að koma að myndun ríkisstjórnar mun hann þurfa að fá fylgi við þessa hugmynd frá öðrum flokkum. Framsóknarflokkurinn hefur hingað til staðið gegn tilraunum Sjálfstæðisflokksins í þessa veru. Samfylkingin ætlar ekki með þessum hætti að koma orkuauðlindum þjóðarinnar í einkaeigu. Hver er þá tilbúinn?

Í útvarpi í síðustu viku var Katrín Jakobsdóttir, varaformaður Vinstri Grænna, spurð hvort það væri úrslitaatriði við ríkisstjórnarmyndun að koma í veg fyrir einkavæðingu orkufyrirtækjanna. Katrín sagði að það væri mikilvægt stefnuatriði „en það alltaf erfitt að tala um úrslitaatriði þegar kemur að stjórnarmyndunum og slíku“. Í viðræðum VG og Sjálfstæðisflokksins þyrfti um margt að semja „og við þurfum að sjá til en það er mjög skýrt að við teljum nóg komið af einkavæðingu“.

Ef dæma ætti af viðbrögðum bloggara í morgun mætti ætla að gærdagurinn hafi markað upphafið að endalokum íslensks hagkerfið.  Hafnfirðingar ákváðu í gær að leyfa ekki gríðarlega aukningu á stóriðju í sínu bæjarfélagi. Þeir ákváðu að þeir hefðu það ágætt og að ekki væri endalaust hægt að fórna náttúru landsins og öðrum lífgsæðum fyrir peninga. Þeir ákváðu að það væru aðrir hlutir sem þyrftu að huga að, þegar að stórar ákvarðanir eru teknar, fyrir utan fjármagn, hagvöxt og hag erlendra stórfyrirtækja.

Ég er ekki endilega að segja að ég sé sammála Hafnfirðingum. Ég frekar andvígur fleiri álverum, en þó hefur mér fundist þessi stækkun í Hafnarfirði vera einna skynsamlegust af þessum fjölmörgu álkostum, sem hafa verið í umræðunni, þar sem að í Hafnarfirði er um að ræða fyrirtæki sem hefur starfað hér lengi og væntanlega hagstæðara að hafa færri og stærri álver.

En Hafnfirðingar sögðu nei og ég skil það að mörgu leyti. Þeim var sagt að bærinn fengi 500 milljónir - um 300.000 á hvern íbúa - en þeir sögðu nei takk. Þeir ákváðu að það væri annað, sem væri mikilvægara. Þetta virðast sumir ekki geta skilið - þeir geta ekki skilið af hverju fólk ætti að kjósa útaf einhverju öðru en buddunni.

Svo virðist vera sem að fylgismenn ríkisstjórnarflokkanna séu alveg bandbrjálaðir útaf þessari höfnun. Ég veit ekki hvort að margir þeirra hafi verið að drekkja sorgum sínum í Campari í gærkvöldi, en ummælin á moggablogginu eru mörg hver hreint mögnuð. Ég tók saman nokkur komment (feitletranir mínar).

• Já nú getur hnigunin hafist. Það verður aldrei neitt “alræði öreiganna” nema auka fátækt almennilega.

• En það góða er að nú geta Hafnfirðingar einbeitt sér að grænni framtíð í formi prjónaskapar og álíka iðnaði

• Stjórnmálamenn eru kosnir til þess að stjórna. Þegar þeirra nýtur ekki lengur við tekur múgur götunar að sér stjórnina.

• Nú hefur lýðurinn takið afstöðu og meirihlutinn vill ekki samþykkja stækkun álversins í Straumsvík. Mikið slys, líklega bara umhverfisslys.

• Sá hópurinn sem helst barðist gegn stækkuninni, sér heiminn rétt eins og félagi Davíðs fyrir westan. Sá heitir George Dobbljú Bush

• þetta er svartasti dagur Íslandssögunar.

• Jæja þá er það nú loksins staðfest að rétt rúmlega helmingur Hafnfirðinga eru Hálfvitar ef marka má þessa niðurstöðu úr álverskorsningunum.

• Að mínu mati er þetta mjög svo svartur dagur fyrir Hafnfirðinga því að þetta hefur ekki bara áhrif á álverið heldur MÖRG önnur fyrirtæki í HFJ sem að fara líklega á hausinn og þetta gæti orðið til þess að Hafnarfjörður verði draugabær…

• Þetta náttúrlulega gekk ekki lengur. Endalaus velmegun, vöxtur og hagsæld öllum til handa. Atvinnuleysistölur langt undir ?eðlilegum? mörkum. Það varð bara að koma böndum á framþróunina og það tókst. Til hamingju Hafnfirðingar!

• Álverið tapaði - fólkið í landinu tapaði.

Þetta er magnað. Ólíkt því sem hefur verið haldið fram á mörgum bloggsíðum, þá var ekki kosið um “framfarir” í gær. Það var kosið um stækkun á álverksmiðju. Fjölmargar aðrar þjóðir hafa búið við “framfarir” án þess að hafa til þess möguleika á að selja rafmagn á lágmarksverði. Þetta fólk hefur stuðlað að framförum með því að mennta íbúana og með því að búa svo í haginn í efnahagslífinu að heillandi sé fyrir einstaklinga að stofna fyrirtæki.

En á Íslandi virðast margir hægri menn telja að eina leiðin áfram sé með álbræðslu. Eina leiðin til “framfara” er sú að ríkið búi til einhverjar stórar hugmyndir um hvernig eigi að leysa öll vandamálin með pennastriki. Umræðin er orðinn einsog einhvers konar “bizarro world” þar sem upp er niður og hægri menn berjast fyrir stalinískum stóriðju”lausnum” á meðan að vinstri menn reyna að stoppa þá.

Þetta kemur líka að einhverju leyti fram hjá ungu fólki í dag. Það vilja allir vinna í bönkum, allir hjá stórfyrirtækjum. Ólíkt því sem er í Bandaríkjunum þar sem allir vilja sjálfstætt og “small business owner” er kóngur, þá er stórfyrirtækjum hampað á Íslandi. Það er hálfpartinn hallærislegt að vinna að einhverju litlu, og orðið athafnamaður hefur í margra huga frekar neikvæðar merkingar.

Það allra furðulegasta við þetta er þó sú krafa frá mörgum Sjálfstæðismönnum að aðrir flokkar skýri það út hvað eigi að koma í staðinn fyrir álver. Það er einsog að þetta fólk geri sér ekki grein fyrir því að það er ekki hlutverk stjórnmálaflokka í markaðshagkerfi, að finna upp atvinnugreinar til að skapa atvinnu útum allt land. Það er hlutverk ríkisvaldsins að skapa bestu hugsanlegu aðstæður til þess að einka-aðilar geti stofnað fyrirtæki og skapað atvinnu á landinu, en ríkið á ekki að búa til fyrirtækin og atvinnuna.

Það sem þetta fólk gleymir líka er að skýra út er hvað eigi að gera á eftir Húsavík. Ok, reddum Húsvíkingum með álveri. Þá erum við búin að redda tveim sveitarfélögum með álverum. En hvað eigum við svo að gera? Hvernig verksmiðjur eigum við að reisa þegar það koma upp vandamál á Ísafirði og á Höfn? Loðdýrarækt kannski?

Staðreyndin er auðvitað sú að það að nota nánast alla virkjanlega raforku á Íslandi í aðgerðir til að bjarga litlum sveitarfélögum útá landi er stórkostlega skammsýnt - og það að vera á móti því er ekki það sama og að vera á móti “framförum”. Nei, ég er ekki með neinar patent lausnir á þessum málum, enda hefur það enginn einn maður. Lausnin er að skapa hérna aðstæður til að fólkið geti bjargað sér sjálft. Að skapa hér aðstæður til þess að einstaklingurinn geti blómstrað. þar sem að lítil fyrirtæki geti tekið lán á eðlilegum vöxtum til þess að þeir geti komið hugmyndum sínum í framkvæmd. Meira að segja Davíð Oddson áttar sig á því að ef við viljum halda þessari þensluhvetjandi stóriðjustefnu áfram, þá mun það bitna á annarri uppbyggingu í landinu.

Nei, hugmyndir Ómars um eldfjallagarð eða einhver prjónastofa í Hafnarfirði, eða lítið fyrirtæki í ferðaþjónustu á Höfn, munu ekki koma í stað fyrir álver ein og sér. En ef að ríkið skapar aðstæður fyrir þessu fyrirtæki til að vaxa og dafna, þá getum við skapað hér fjölbreytt og áhugavert atvinnulíf, sem við getum verið stolt af. Atvinnulíf þar sem við getum ekki bara skilað hagsæld til næstu kynslóða, heldur líka stórum hluta af ósnertri náttúru landsins. Það væru svo sannarlega framfarir, sem við gætum öll verið stolt af.

(EÖE) 

	Erfið ákvörðun en nauðsynleg
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Skrifar Guðríður Arnardóttur bæjarfulltrúi í Kópavogi. 

Á morgun hefst flokksþing Framsóknarflokksins. Hvað ætli flokkurinn draga upp úr hattinum að þessu sinni?

Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar um ótrúlega ,,fréttaskýringu" á forsíðu Morgunblaðsins í dag: 

Í gær ritaði Dofri Hermannsson um ,,fréttaskýringu" Agnesar Bragadóttur sem birtist á forsíðu blaðsins.

Sagði Reynir Harðarson, stjórnarmaður Framtíðarlandsins og stofnandi CCP, í Morgunblaðinu í gær. Reynir skipar 6. sæti framboðslista Samfylkingarinnar í Rvk.-Suður. Fjölmörg önnur áhugaverð nöfn er að finna á framboðslistum flokksins í Reykjavík eins og t.a.m. Sólveig Arnardóttir leikkona sem einnig hefur látið til sín taka í Framtíðarlandinu, Margrét Kristmannsdóttir formaður Félags kvenna í atvinnurekstri, Bergur Felixson fyrrv. framkvæmdastjóri Leikskóla Reykjavíkur, Lárus Ýmir Óskarsson kvikmyndaleikstjóri og söngkonan Ragnheiður Gröndal.

Heiðurssæti framboðslistanna skipa Guðrún Halldórsdóttir fyrrv. skólastjóri Námsflokka Reykjavíkur og fyrrv. þingmaður Kvennalistans, Bryndís Hlöðversdóttir fyrrv. þingflokksformaður Samfylkingarinnar, Grétar Þorsteinsson forseti Alþýðusambands Íslands og Guðrún Ögmundsdóttir alþingismaður.

Ágúst Ólafur Ágústsson fjallar um málefni eldri borgara á vefsíðu sinni:


Er ekki kominn tími á eitthvað gerist í þessum málaflokki?

Kristín Svava Tómasdóttir háskólanemi skrifar um Álafosskvosina og umhverfisstefnu Vinstri grænna:

Með stuttu millibili hefur verið sagt frá því í blöðunum að tveir valdamestu kjörnu fulltrúar borgarbúa, þeir Björn Ingi Hrafnsson og Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson hafi verið í lúxusboðsferðum til útlanda á vegum bankanna.

Kratabloggið furðar sig á því að þetta hafi ekki vakið meiri athygli og því að formaður borgarráðs og borgarstjórinn í Reykjavík skuli ekki hafa verið krafðir skýringa á þessari háttsemi sem víðast hvar myndi verða að hneykslismáli (og í Svíþjóð vafalaust leiða til afsagna).

Það kom fyrst fram fyrir u.þ.b. tveimur vikum að Vilhjálmur borgarstjóri hafi flogið til Lundúna í boði Landsbankans og hafi m.a. fylgst með Arsenal-leik í einkastúku bankans á Emirates-vellinum. Það kom fram á sama stað að Landsbankinn væri viðskiptabanki borgarinnar.

Síðan kom fram í einu dagblaðanna í gær að Birni Inga, formanni borgarráðs, hafi ásamt 200 helstu forstjórum og fjárfestum landsins verið boðið í lúxusferð til þessarar sömu borgar og notið þar alls kyns dýrindis veiga í boði Kaupþings.

Það er ekkert leyndarmál að svona viðgjörningur er hugsaður af bönkunum til að reyna að afla sér viðskiptavildar. Það sér hvert mannsbarn að bankinn gerir þetta í hagnaðarskyni og engu öðru. Það er heldur ekkert við því að segja þegar um er að ræða viðskipti tveggja einkaaðila. En þegar viðskiptin sem bankinn ásælist eru við borgarbúa þá er hin eina rétta leið að þeir sýni þann áhuga með því einfaldlega að bjóða sem hagstæðust kjör og að viðskiptin séu ákveðin með formlegu útboðsferli.

Fullyrða má að þorri skattgreiðenda vilji að kaup á þjónustu fyrir þeirra peninga hafi sem minnst með það að gera hverjum af embættismönnum borgarinnar sé boðið í lúxusferðir.
Það er að okkar mati jafnvel enn alvarlegra að borgarstjórinn skuli þiggja slíka "greiða" af banka sem er í miklum viðskiptum við borgina.

Töluverð gagnrýni kom fram á það á sínum tíma að Geir H. Haarde, þáverandi fjármálaráðherra, skyldi hafa þegið boðsferðir í laxveiði af ákveðnum banka. Málinu var hins vegar lítið sem ekkert fylgt eftir af fjölmiðlum. Og engar reglur virðast vera í gildi um hvaða gjafir/sporslur/greiða kjörnir fulltrúar og embættismenn megi taka við. Reyndar má fara enn lengra aftur og benda á að fyrrum borgarstjóri, Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, fékk líka á sig vænan skammt af gagnrýni á sínum tíma fyrir að þiggja boðsferð frá Mitsubishi til Japan. Dæmin eru því miður mýmörg.

Það þekkist varla nokkurs staðar í hinum vestræna heimi að ekki séu til neinar reglur um þessa hluti. Víðast hvar eru þvert á móti þær svo strangar að bannað er þiggja nokkuð yfir ákveðinni fjárhæð sem jafngildir þá u.þ.b. nokkur þúsund íslenskum krónum.

Lítið þýðir að halda því fram að bankar væru að splæsa svona miklu á akkúrat þessa sömu menn, nema einmitt af því að þeir gegna trúnaðarstörfum fyrir hönd almennings. 

En burtséð frá öllum reglum þá er það auðvitað mikill dómgreindarbrestur af hálfu þessara manna að þiggja þessar ferðir. Þeim er sjálfum fyrir bestu að þetta verði bara bannað. Með því að leyfa sér að taka þátt í þessum leik með bönkunum og öðrum sem kunna að vera að "tríta" þá eitthvað þá gefa þeir færi á sér og búa til andrúmsloft tortryggni.

Björn Ingi ætti að vera farinn að þekkja hvernig er að vera í stjórnmálaflokki sem allur þorri þjóðarinnar tortryggir.

Og Vilhjálmur býður heim alls kyns óþarfa samsæriskenningum með því þiggja góðgerðir frá Landsbankanum aðeins nokkrum vikum áður en hann mun taka þátt í að ákveða hvort eigendum bankans, Björgólfsfeðgum, verði seld ein merkilegasta fasteign í Reykjavík: Fríkirkjuveg 11. Þar mun samkvæmt fréttum ekki aðeins eiga að horfa til þess hver bjóði hæst í eignina heldur verði aðrir huglægir þættir látnir ráða.

Er borgarstjórinn þá orðinn vanhæfur?

Egill Helgason þáttastjórnandi skrifar um nýlegar skoðanakannanir á svæði sínu á Vísi.is

Guðmundur Steingrímsson frambjóðandi Samfylkingarinnar gantast með seinustu kannanir og segir framboðslista Óákveðinna vera á blússandi siglingu.